Ik zie jou!

In ons huis wonen 3 mensen en een peuter. Laatstgenoemde is zijn grenzen aan het verkennen. Niemand kan eromheen, het kleine mannetje is volop in ontwikkeling.

En als het woord ontwikkeling in je bedrijfsnaam zit dan moet je er wel oog voor hebben. Wat geniet ik van het snoetje als hij weer een kunstje heeft geleerd. Hij herhaalt het dan ook vele malen, het liefst voor publiek. Meestal levert dit een applaus op, soms een bezorgde blik en af en toe kritische feedback.

Maar wat mij het meeste opvalt is de impact van de succeservaring en de invloed die dit heeft op zijn zelfvertrouwen. En juist die momenten van aandacht voor zijn ontwikkeling laat hem nog meer groeien. Maar soms zijn de stapjes zo klein of heb je het even zo druk dat je het applaus vergeet.

En veel kinderen leveren regelmatig topprestaties zonder dat we ze als volwassenen echt zien. Mijn ervaring is dat je ontwikkeling kunt stimuleren door aan te moedigen, succes te prijzen en het de aandacht te geven die het verdient. Maar ook dat je sommige acties het beste kunt negeren. Want bij grenzen verleggen hoort ook grenzen opzoeken. En daar ben ik als moeder echt niet altijd blij mee.

Als professional krijg ik energie van al die ontwikkelingen. Ben ik er enorm in geïnteresseerd en wil ik er wat mee. Ruim een decennium lang mocht ik als leerkracht de ontwikkeling zien van het spelende en lerende kind. Tegelijkertijd als collega deel uitmaken van een team waarin de drive om te ontwikkelen groot was. En de afgelopen jaren als auteur bij het ontwikkelen van een rekenmethode. En de laatste jaren mag ik op de eerste rang zitten als het gaat om de ontwikkeling van mijn kinderen.

De ervaringen en successen die ik heb opgedaan zorgen dat ook ik mezelf heb ontwikkeld. En ik kijk reikhalzend uit naar wat de toekomst mij brengt. Ik ben er klaar voor!